Με σχεδόν 40 χρόνια κλινικής εμπειρίας, βλέπω πως η συναισθηματική ασφάλεια στα πρώτα χρόνια δεν είναι τεχνική, είναι σχέση. Είναι η δυνατότητα του ενήλικα να «κρατά» το παιδί ψυχικά και συναισθηματικά, να του προσφέρει έναν εσωτερικό χώρο όπου τα συναισθήματά του μπορούν να αντέχονται και να οργανώνονται χωρίς φόβο. Η συναισθηματική ασφάλεια γεννιέται μέσα από μια σταθερή και διαθέσιμη παρουσία. Το μικρό παιδί δεν ηρεμεί επειδή καταλαβαίνει. Ηρεμεί επειδή κάποιος αντέχει τα συναισθήματά του δίπλα του. Ρυθμίζεται μέσα από το βλέμμα, τον τόνο της φωνής και το σώμα που παραμένει σταθερό ακόμη κι όταν το ίδιο ταράζεται. Η παρουσία προηγείται της κατανόησης. Η προβλεψιμότητα της καθημερινότητας λειτουργεί ως ένα είδος συναισθηματικού κρατήματος. Ένας σταθερός ρυθμός που βοηθά το παιδί να οργανώνει τον εσωτερικό του κόσμο. Η ρουτίνα δεν είναι «κανόνας»· είναι ένα πλαίσιο ηρεμίας στο οποίο το παιδί δεν χάνεται μέσα στη δική του ένταση. Τα όρια, όταν δίνονται με τρυφερότητα, αποτελούν μορφή ψυχικής συγκράτησης. Δεν περιορίζουν την εμπειρία του παιδιού, της δίνουν μορφή και ασφάλεια. Το περίγραμμα που προσφέρουν βοηθά το παιδί να εκφράσει θυμό, ανάγκες και φαντασία χωρίς φόβο διάλυσης. Τα όρια είναι μέρος του «κρατήματος» , όχι πειθαρχία, αλλά φροντίδα. Και υπάρχει πάντα το παιχνίδι. Ο πρώτος χώρος νοηματοδότησης και επεξεργασίας. Στο παιχνίδι το παιδί συναντά τους φόβους του με ασφάλεια, ξαναχτίζει εμπειρίες και δοκιμάζει ρόλους. Είναι η πρώτη του μορφή ψυχικής επεξεργασίας πριν ακόμη εμφανιστεί ο λόγος. Η συναισθηματική ασφάλεια δεν γεννιέται από την τελειότητα, αλλά από τη σταθερότητα του ενήλικα. Τη δυνατότητά του να παραμένει, να αντέχει, να συγκρατεί και να συνδέεται. Μέσα σε αυτή τη σχέση το παιδί βρίσκει τον πρώτο του εσωτερικό τόπο ηρεμίας.   📚 Βιβλιογραφία Μπόουλμπι, Τζ. : Δεσμός και Απώλεια Γουίννικοτ, Ντ. Ντ. :  Το Παιδί, η Οικογένεια και ο Εξωτερικός Κόσμος Σόρ, Α: Ρύθμιση του Συναισθήματος και η Προέλευση του Εαυτού Στερν, Ντ. : Το Ημερολόγιο ενός Βρέφους Κανακίδου, Ε. : Αναπτυξιακή Ψυχολογία